Kıbrıs Türk Esnaf ve Zanaatkarlar Odası (KTEZO), tam gün eğitime dair açıklamada bulunarak, hiçbir genç veya çocuğun hükümetlere bırakılamayacak kadar değerli olduğunu bildirdi.
“Yaptıkları işten dolayı toplumsal duyarlılığı diğer toplum kesimlerine göre daha yüksek olan öğretmenlerimizin; eğitime sahip çıkacakları konusunda hiç şüphemiz yoktur” denilen açıklamada, “Bu memleket bu çocuklar bizim” ifadeleri yer aldı.
Açıklama şu şekilde:
“Hiçbir genç veya çocuk hükümetlere bırakılamayacak kadar değerlidir.
KTEZO Eğitimin şartlara, koşullara bağlanmasına her zaman karşı çıktı. Dün olduğu gibi bugün de tam günü savundu ve savunmaya devam edecek. Söz konusu olan ister hükümet olsun ister sendika olsun.
Sorunları, sıkıntıları, eksiklikleri ifade ederek üstesinden gelmek için mücadele etmek, gerekirse grev yapmak başka bişeydir... Sorunları gerekçe yaparak sorumluluktan, mücadeleden kaçmak, eğitime karşı çıkmak başka bişeydir...
Çıraklık okulumuzun kuruluşunu gerçekleştirdiği 2010 yılından bugüne Mesleki Eğitimlerimizi tam gün olarak programladık. Yerimizi, dersliklerimizi gerekçe yaparak tam gün mücadelemizden kaçmadık. Öğretmen eksikliklerimizi mazeret olarak öne sürerek eğitimi aksatmadık. Bütün güç ve örgütlülüğümüzü sorunların çözümü için kullandık. Çünkü mesele çocuk, mesele gençler, mesele istihdam ve gelecekti.
Ne Milli Eğitimin, ne de hükümetlerin eksik, aksak, yanlış uygulamalarının, sözünü ettiğimiz bu önemli başlıkların önüne geçmesine fırsat vermedik.
Aslında toplum olarak şapkayı çıkarıp önümüze koymamız gerekir. Çözüm için mücadele, sorumluluk olmadığı zaman ne elektrik, ne sağlık, ne de bir başka alandaki sorunlar çözülemez.
Sorunu ve sorumluluğu bir başka yere atmaktan vazgeçelim.
Hiç bir genç veya çocuk hükümetlere bırakılamayacak kadar değerlidir.
Sorunlara bu sorumlulukla bakmak zorunda olduğumuzu bir kez daha hatırlatmak ve bir kez daha seslenmek istiyoruz.
“Tam gün” uygulamalarının 2 güne çıkarılması ile aslında ülkenin maskesi düşmüş oldu. Daha önce varlığı nerdeyse fark edilmeyen, doğru dürüst dile gelmeyen ne kadar sorun varsa gözümüze sokuldu, görünür hale geldi. Ve aslında bunların hepsi de doğrudur.
Aç kalan çocuklar...
Kalabalık sınıflar...
Türkçe bilmeyen öğrenciler...
Kantin yetersizliği...
Liyakatsız ve ehliyetsiz partizanca istihdamlar...
Ulaşım ve güvenlik gibi çoğu ülkeye dair de olan zaafiyetler çok da etkili bir şekilde dile gelmeye başladı...
Burada önemli olan bir çoğu bilinen bu sıkıntıların neden bu şiddetle dile geldiği veya getirildiğidir. Yani tüm bu sorunlara karşı çözüm için ne yaptığımız, ne kadar mücadele ettiğimizdir. Yaptıkları işten dolayı toplumsal duyarlılığı diğer toplum kesimlerine göre daha yüksek olan öğretmenlerimizin; eğitime sahip çıkacakları konusunda hiç şüphemiz yoktur.
Bu memleket, bu çocuklar bizim”...