10 YAŞINDAKİ ÇOCUĞUM HUY DEĞİŞTİRDİ

      Ayla Hanım, 10 yaşındaki çocuğum son zamanlarda çok değişti. Abisi ile aralarında 18 ay vardır ve küçüğüm her zaman daha ağır başlı, efendi davranırdı. Ama ne olduysa, çok acayip davranır. Mesela, çekingen bir çocuktur normalde ama şimdi misafir varsa bile istediği bir şey varsa şımarıkça söylemeye başladı. Yapmazsak eğer misafiri yok farz ederek söylenmeye hatta bağırmaya başlıyor. Biraz tablet bağımlısı oldu sanırım bu da etkiliyor ama dört yaşından beri tableti var ve hiç böyle değildi. Bir de el alem içinde tuhaf sesler çıkarır. Kızıyoruz ama sonra tekrar yapıyor. Konuşturmaya çalıştım, farkında değilmiş, öyle dedi. Sanki hayal dünyasında gibi davranır. Okulda bir sıkıntı yok. Öğretmeni çok memnundur. Zaten çok saygılı ve efendidir. Herkes onu çok sever. Ben hep anlayışla yaklaşırım ve onu dinlerim akıl veririm. Biraz toparlar tekrar başlar. Eşim biraz sinirli yapıda ve hemen yüklenir çocuğa. Dün çocuğun üstüne yürüdü. Vurmadı ama vuracak gibi yaptı. Çocuğum çok korktu ve gece resmen kâbus gördü. Kaç defa ağlayarak uyandı. Psikoloğa götürmek istedim, ailede herkes karşı çıktı. Gerçekten ne yapacağım bilmiyorum ve sizden yardım isterim.

Rumuz: YARDIM LÜTFEN

          Çocuğunuzun yaşadıkları ergenlik öncesi gelişimsel değişim ile ilgili olabilir. Sonuçta Akdeniz çocuğudur ve ergenlik dönemine girmesine az kaldı. Eğer sorun gelişimsel dönem ile ilgili ise ona olumlu ve destekleyici bir tutum ile yaklaşmanız gerekir. Bu yaş dönemi aslında zorlu bir değişim dönemidir ve çocuk kendindeki değişime karşı kaygı, korku gibi duygulara sürüklenebilir. En önemli olan, onu eski halleri ile kıyaslamadan değer verdiğinizi, sevgi duyduğunuzu göstermenizdir. Eşiniz ile konuşun. Çocuğuna sahip çıksın. Böyle bir durumda misafir varmış falan ne önemi var ki!  Esas anı kaçırmayın. Bu tip farklı ve beklenmedik tepkilerinin nedenini anlamak isterseniz önce onun kendini iyi hissedeceği bir yaklaşım uygulayacaksınız.

      Gelişimsel sorunlar yaşayan çocuğun hayatı zaten çok zordur. Elinde olmadan yaptıkları yüzünden utanır, sıkılır ve bir çocuk olarak yaşamayı hak ettiği pek çok şeyden sırf bu nedenle uzak durmak isteyebilir. Onun üstüne gitmek, zorlamak, cezalandırmak başka duygusal sorunlar yaşamasına neden olur. Kendine güvensiz, ürkek bir çocuk olabilir. Çocuğunuzu, elinde olmadan yaptıkları için eleştirmekten, suçlamaktan, cezalandırmaktan ve işkenceden kaçınınız. Onu ve yaşadığı sıkıntıyı anladığınızı gösteriniz. Sevgi ve şefkatle yaklaşınız ve çocuğunuza yanlış yapanları ciddi ciddi uyarınız.

     Gelelim psikolog konusuna. Ben öncelikle bir Çocuk ve Ergen Psikiyatristi ile görüşmenizi öneririm. Anne ve baba olarak. Sizi ve yaşadıklarınızı dinlesin. Okulda her şey yolunda imiş ya acaba çocuk kendini baskılıyor mu, eve gelince rahatlamaya mı çalışıyor yoksa göremediğimiz başka bir şey mi var? Çocuk ve Ergen Psikiyatristleri, Tıp eğitimi almış profesyonellerdir ve bütüncü yaklaşım yaparak değerlendirmeye giderler. Bunu elbette bir psikolog ile de yapabilirsiniz ancak çocuğa sorun odaklı yaklaştığınız için, çocuk konusundaki en otoriter statüyü öneriyorum.

      Her zaman yazabilirsiniz. Çocuğunuzu hep beraber anlamaya ve huzurlu kılmaya çalışalım.